Νότες ιστορίας και αναμνήσεων από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του δήμου Αλεξάνδρειας

Θυμάμαι τον κ. Λεώνη που έτρωγε στο μαγειρείο μας, γύρω στο 1970 , διότι η οικογένειά του είχε μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει φρονιστηριακά μαθήματα η κόρη του (που ήταν συμμαθήτρια της αδερφής μου) της εξαιρετικής τάξης γεννηθέντων το 1954 και η οποία ήταν αριστούχα. Ο κ. Λεώνης είχε συμμετάσχει στον διαγωνισμό συγγραφής του ύμνου της 21ης Απριλίου και είχε αγωνία αν κερδίσει το βραβείο, λόγω της υψηλής αμοιβής του επάθλου. Είχε ανάγκη ο άμοιρος τα λεφτά, λόγω της δεινής οικονομικής του κατάστασης και κάθε φορά που έτρωγε τα φασολάκια του (που λεφτά για κρέας!) πάντα μιλούσε για την οικογένειά του αλλά και την συμμετοχή του στον διαγωνισμό. Ο πατέρας, λόγω εκτίμησης στο πρόσωπό του αλλά και της φιλίας της κόρης του με την αδερφή μου, συμμαθήτριας της του έβαζε διπλή μερίδα συνοδευόμενη με τυρί το οποίο δεν χρέωνε!!! Απίθανος άνθρωπος με τρομερό επίπεδο για την εποχή του.
Το 1973 πέθανε(ακοτώθηκε) ο γιός του Αποστόλη Μπαλιου(θείου μου). Ήταν να γίνει η κηδεία στο Καψοχώρι. Το έμαθα και πήρα την πρωτοβουλία να ζητήσω άδεια σπό τον Γυμνασιάρχη ώστε να επιτρέψει τα παιδιά του Γυμνασίου που ήταν μέλη της φιλαρμονικής να πάνε να συνοδεύσουν τον μικρό Παναγώτη(ήταν 17 χρονών?). Πήραμε την άδεια και φύγαμε όλοι στο Δημαρχείο για να πάρουν τα παιδιά τα μουσικά όργανα.! Συναντήσαμε τον τότε δήμαρχο, του ζητήσαμε την άδεια για συμμετοχή στην κηδεία, την οποία αρχικά δεν μας την έδωσε. Δεν ξεύρω πώς ξαφνικά βρεθήκαμε μερικά παιδιά, πάνω στα ποδήλατά μας, με το μουσικό όργανο του καθενός να ποδηλατούμε με ταχύ ρυθμό προς Καψοχώρι, για να προλάβουμε την κηδεία. (εγώ δεν συμμετείχα στην μπάντα, δεν ειμουν μουσικός)Εν ριπή οφθαλμού, με τα πολιτικά ρούχα ο καθένας , χωρίς καθοδήγηση, συγκροτήσανε την μπάντα και άρχισαν να παίζουν πένθιμα κομμάτια(ίδια που έπαιζαν στον Επιτάφιο) στη κηδεία Η συγκίνηση του κόσμου απερίγραπτη!!! Σημειωτέον ο Παναγιώτης θάφτηκε στον Άγιο Αθανάσιο και το μνήμα του υπάρχει ακόμη! Μετά έμαθα ότι μερικά παιδιά, αψηφώντας τον δήμαρχο , παραβίασαν ένα παράθυρο και άρπαξαν τα όργανα για να παίξουν στην κηδεία. Το νέο διαδόθηκε στην μικρή κοινωνία του Γιδά, ο δήμαρχος δεν έδωσε συνέχεια και έτσι ο Παναγώτης Μπάλιος του Απόστολου θάφτηκε δεόντως! Επίσης θέλω να δηλώσω ότι μέχρι τώρα, δεν έχω ακούσει το πένθιμο κομμάτι μετά την το πέρας της κατάθεσης στεφάνων, το οποίο είναι παιγμένο με τον ίδιο τρόπο όπως του Ρούσσου. Αυτό πρέπει να διδάσκεται, όπως τι έπαιζε ο Ρούσσος στα Ωδεία !!!!