Την Κυριακή 18 Μαΐου 2025 θα παρουσιάσει στην Αλεξάνδρεια το βιβλίο του “Σκέψου το, η ιστορία ενός ημερολογίου”, ο συγγραφέας Χρήστος Τούβε.
Η παρουσίαση θα γίνει στις 18:30 στο Καφενέον στην Ελ. Βενιζέλου 57.
Ο Χρήστος Τούβε είναι Συγγραφέας, Εκδότης και Life Coach με εξειδίκευση από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Κάνει Pesonal Coaching σε ιδιώτες & Business Coaching σε εταιρίες. Έχει συνεργαστεί για 4 χρόνια με το Κοινωνικό Πανεπιστήμιο Ενεργών Πολιτών στο τμήμα Αυτοβελτίωσης με θέματα που αφορούν το Life Coaching και τη Συγγραφή.
Είναι κάτοχος πτυχίων Λογιστικής, Management και Μεταπτυχιακού Διπλώματος MBA στη Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Ξεκίνησε τη Συγγραφική πορεία του, το Δεκέμβριο του 2014 και έκτοτε τα βιβλία του αριθμούν χιλιάδες αντίτυπα.
Ο τρόπος γραφής του είναι αισθαντικός με πολλά στοιχεία ψυχολογίας.
Έχει γράψει 4 βιβλία.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν οι βιβλιοπαρουσιάσεις του, καθώς αλλάζει τον τρόπο σκέψης του αναγνώστη.
Διοργανώνει Σεμινάρια Life Coaching και ομιλίες σε σχολεία με θέμα το Bullying, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Σημαντικές στιγμές στη Συγγραφική του διαδρομή:
– Βράβευση το Δεκέμβριο του 2017 από το Αρχαιότερο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη
– Παρουσίαση του Συγγραφικού του έργου τον Ιούνιο και Νοέμβριο του 2022 στην Ελληνική Κοινότητα του Waiblingen της Στουτγάρδης Γερμανίας, κατόπιν καλέσματος του Έλληνα Πρόξενου και της Ελληνικής Κοινότητας του Waiblingen.
– Βράβευση το Μάρτιο του 2023 από τα Ιστορικά Ελληνικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης Ζάππειο και Ζωγράφειο.
– Τον Μάιο του 2024 τον κάλεσε η Ελληνική Κοινότητα των Βρυξελλών για ένα σεμινάριο Αυτοβελτίωσης.
Περίληψη:
Η “Προσωρινή Οικογένεια” σας καλοσωρίζει.
Εδώ θα βρείτε το σπιτικό που δεν είχατε ποτέ.
Επιγραφή μέσα σε κάδρο.
Πόσο θα ήθελα να μην το είχα δει ποτέ.
Πόσο θα ήθελα να βρω τους πραγματικούς μου γονείς, να τους τιμωρήσω, που με άφησαν σε μία έρημο χωρίς όαση.
Τι θα πει “Προσωρινή Οικογένεια”;
Τι θα πει Προσωρινό Σπιτικό;
Πόσο καιρό διαρκεί αυτό το προσωρινό;
Γιατί από τότε που με θυμάμαι προσωρινά ζω εδώ μέσα, προσωρινά κλαίω και προσωρινά ελπίζω.
Και μετά σιωπή. Και μετά φωνές. Όλα προσωρινά.
Τόσα προσωρινά που έχουν γίνει μόνιμα.
Καθημερινοί εφιάλτες της καθημερινότητάς μου. Και περνάνε τα χρόνια και δε νιώθω πόνο. Μόνο μίσος…
Η “Προσωρινή Οικογένεια” σας καλοσωρίζει.
Επιγραφή που σου δίνει την εντύπωση ότι η ευτυχία δε διαρκεί…
Αφήστε μια απάντηση