Από τον Αγροτικό Σύλλογο Γεωργών του δήμου Αλεξάνδρειας ανακοινώθηκε:
Τριάντα-κάτι λεπτά το συμπυρηνο ροδάκινο. Τιμή οριακά συμφέρουσα για τις χρονιές με υπεραποδόσεις αλλά μηδενικού εισοδήματος για αυτές με μέσες αποδόσεις.
Ειδικά για φέτος με τις μικρές αποδόσεις, με οτι γλίτωσε από το παγετό και την παραμόρφωση,η τιμή αυτή αποφέρει ζημιά.
Έχοντας βιώσει τις πολιτικές και τις εκβιαστικες πρακτικές των βιομηχανιών, προσπαθώντας να τα βγάλουμε πέρα με τις φτωχές τιμές και στην έλλειψη αλλα και στη πληθώρα παραγωγής, μια λύση μένει, το αλυσοπρίονο.
Αλλα και για τους εξής πρόσθετους λόγους.
Βαρεθήκαμε να ακούμε την βιομηχανία μόνιμα να απαιτεί, να βρει το κράτος εργάτες για το κλάδεμα, για το αραίωμα, το μάζεμα, και για τις βάρδιες.
Να μας χρησιμοποιούν μια ζωή, και τελικά να γίνονται αυτοί οι αποδέκτες επιχορηγήσεων,πότε για την προώθηση,πότε για την εύρεση αγορών, πότε για την απόσυρση!
Εξαπατηθηκαμε απ’ την κάλυψη στις εξοφθαλμα εναρμονισμένες πρακτικές.
Αγανακτησαμε απο την διαχρονικη ασυλία στην καταπάτηση περιβαλλοντικών κανονισμών ,από τη καταστρατήγηση εργασιακών κανονισμών.
Γιατι τελικά βγήκαμε χαμένοι και απ’ την έμμεση επιδότηση της καλλιέργειας από τον Έλγα είς βάρος του ίδιου τού οργανισμού με μόνο κερδισμένο τελικά πάλι τους βιομηχάνους , μίας που κάθε φορά που προέκυπτε αποζημίωση κατέβαζαν τις τιμές εκκαθάρισης.
Ναι είναι αλήθεια πως η εκπροσώπηση του αγροτικού κόσμου έτρεξε, αυτοκαταστροφικά τελικά ,πίσω από τα συμφέροντα αυτής της πρακτικής,παρά των ίδιων των παραγωγών.
Διαχρονικά εκτός από τις κυβερνήσεις τους βουλευτές τις αντιπεριφερειες τα επιμελητήρια ,τους συνεταιρισμούς όλων των βαθμίδων ειδικά των τριτοβάθμιων,δεν ακούστηκε ποτέ μια διαφορετική προσέγγιση, όλοι γαντζωμενοι ,στο άρμα τις βιομηχανίας.
Ακομα και αυτή η οποία συνδικαλιστική οργάνωση υπάρχει στη ευρύτερη περιοχή είναι δέσμια αυτών των συμφερόντων, μιας και όλοι(;) παραλαμβάνουν ροδάκινα για λογαριασμό τους, είτε ως υπάλληλοι στις γνωστές ‘αλανες’,είτε έμμεσα μέσα από συνεταιρισμούς βιτρίνες κοινός”σφραγίδες “.
Από μας, ως εδώ, χορτάσαμε ταπείνωση και φτώχεια.
Πρέπει να γίνει στροφή σε άλλα φρούτα και σε κηπευτικά. Ο αγροτικός κόσμος της περιοχής απέδειξε διαχρονικά,πως με οποία παραγωγή ασχολήθηκε πέτυχε ανταγωνιστικές αποδόσεις και ποιότητες .
Καιρός για νέες προκλήσεις με προοπτική.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να δοθεί η προτεραιότητα της κρατικής μέριμνας, πάνω σε νέα λογική να κατευθυνθούν οι εγχώριοι και οι ευρωπαϊκοί πόροι.
Ας αναλογιστεί ο καθένας πόσο πλουσιότερος θα ήταν ο τόπος,αν στην θέση των συμπυρηνων, υπήρχαν άλλα φρούτα και κηπευτικά. Αλλα και τι όφελος θα προέκυπτε για το εμπορικό ισοζύγιο.
Δεν είναι αργά για αυτήν την αλλαγή, η πρόκληση για την τροφοδοσία με κηπευτικά στις αγορές της Ευρώπης είναι μπροστά, αντίθετα η επιμονή στην κονσέρβα θα μας στείλει σε πιο φτωχές αγορές, που δεν διασφαλίζονται από εμπορικές συμφωνίες. Επιπλεον ο ανταγωνισμός από νέους παραγωγούς σίγουρα θα πιέσει ακόμα πιο χαμηλά τις τιμές.
Το Δ.Σ.
Αφήστε μια απάντηση