Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου, εορτή του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας, εντός του οποίου υπάρχει παρεκκλήσιο προς τιμήν του εορταζομένου Αγίου.
Κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις διάκονον χειροτονία του Μοναχού π. Σιλουανού Νατσίδη.
Επίσης, τέθηκε σε προσκύνηση φιαλίδιο με αίμα του Οσίου Πορφυρίου.
Δείτε εικόνες:
Ομιλία Σεβασμιωτάτου:
«Τοῦ Παρακλήτου τόν ναόν τόν ἁγιώτατον καί τῆς πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον, ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας».
Ἀνταποκρινόμενοι καί ἐμεῖς στήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου ἤλθαμε σήμερα στόν ναό τῆς Παναγίας, ὅπου εὑρίσκεται καί τό παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Πορφυρίου, τοῦ Καυσοκαλυβίτου, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ συγχρόνου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη του καί νά λάβουμε τήν εὐλογία καί τή χάρη του, προσκυνώντας ἀντί ἀποτμήματος τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου, ἕνα μικρό φιαλίδιο πού περιέχει αἶμα τοῦ ὁσίου, τό ὁποῖο ἔχουμε τήν εὐλογία νά κατέχουμε ὡς πολύτιμο θησαυρό στήν Ἱερά μας Μητρόπολη.
Ἤλθαμε ὅμως καί γιά νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ὄντως ἁγία καί θαυμαστή ζωή του, ὅπως διδασκόταν καί οἱ χιλιάδες ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τόν πλησίαζαν ὅσο εὑρίσκετο ὁ ὅσιος ἐν ζωῇ.
Καί τί διδασκόταν; Διδασκόταν πρωτίστως αὐτό πού ἔλεγε συχνά καί ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Πορφύριος, ὅτι δηλαδή ἡ πνευματική ζωή, ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, εἶναι μία γιά ὅλους τούς χριστιανούς, ἀνεξάρτητα ἀπό τόν τόπο στόν ὁποῖο ζοῦν, καί γι᾽ αὐτήν, ἐφόσον θέλουν πράγματι νά τήν ζήσουν, θά πρέπει νά ἀγωνίζονται καί νά προσπαθοῦν.
Ὁ ἴδιος ἄλλωστε ὁ ὅσιος Πορφύριος ἤθελε νά ζήσει μέσα στή μόνωση καί στήν ἡσυχία, γι᾽ αὐτό καί σέ νεαρή ἡλικία ἔφυγε ἀπό τό σπίτι του καί πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος, στά Καυσοκαλύβια, σέ ἕνα τόπο ἀπολύτου μονώσεως.
Καί ἐνῶ ἐπιθυμοῦσε αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς, ἡ ἀσθένεια τῆς σαρκός τόν ἀνάγκασε νά τόν ἐγκαταλείψει καί νά ἐγκατασταθεῖ στήν Ἀθήνα, σέ μία θορυβώδη μεγαλούπολη.
Στήν Ἀθήνα πάλι δέν ἐπέλεξε νά ζήσει κάπου ἥσυχα, χωρίς φασαρία καί θορύβους, ἀλλά πῆγε ἐκεῖ πού τόν ὁδήγησε ὁ Θεός, στήν πιό πολυσύχναστη περιοχή της. Πῆγε στήν πλατεία Ὁμονοίας, στήν Πολυκλινική, γιά νά διακονεῖ τούς ἀνθρώπους, νά στηρίζει καί νά παρηγορεῖ τούς ἀσθενεῖς, νά βοηθᾶ καί νά ἀναπαύει ὅσους εἶχαν ἀνάγκη.
Θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι αὐτή ἡ διακονία πού ἐπέλεξε νά ἀσκεῖ σέ ὅλη του τή ζωή ἦταν πολύ πιό δύσκολη, πολύ πιό ἀπαιτητική ἀπό τήν ἀσκητική καί ἐρημιτική ζωή στά Καυσοκαλύβια, γιατί ἐδῶ καλεῖτο ὁ ὅσιος νά ζήσει τή μόνωση καί τήν ἡσυχία μέσα σέ ἕνα πολύβουο περιβάλλον, μέσα στήν ἁμαρτία πού ἦταν διάχυτη στήν περιοχή. Καί ὅμως ὁ ὅσιος ἀξιοποίησε τή διακονία τῶν ἀνθρώπων ὡς αὐστηρή ἄσκηση, γιατί τήν προσέφερε μέ ἀγάπη καί μέ ταπείνωση.
Ὁ ὅσιος Πορφύριος ἦταν ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, χωρίς σπουδές καί πτυχία, καί ὅμως ἦταν ἐκεῖνος στόν ὁποῖο προσέτρεχαν ὄχι μόνο κληρικοί καί ἐπίσκοποι γιά νά τόν συμβουλευθοῦν, ἀλλά καί σοφοί καί ἰσχυροί ἄνθρωποι τοῦ κόσμου. Καί τούς ἀντιμετώπιζε καί αὐτούς ὅπως καί τούς ταπεινούς καί ἁμαρτωλούς καί κατατρεγμένους πού τόν πλησίαζαν, μέ πολλή ἀγάπη ἀλλά καί μέ πολλή ταπείνωση.
Μέ τήν ἴδια ταπείνωση τούς ἀντιμετώπιζε καί ὅταν ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τά μεγάλα χαρίσματα, τό προορατικό καί τό διορατικό χάρισμα, τά ὁποῖα τόν ἔκαναν νά γνωρίζει τά μύχια τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων ἀλλά καί νά προβλέπει τήν ἐξέλιξη τῆς ζωῆς τους. Διότι διακονία δέν νοεῖται μέ ὑπερηφάνεια καί ὑψηλοφροσύνη, ἀλλά μόνο μέ τήν ταπείνωση, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς τήν δίδαξε ὁ Κύριός μας καί ὅπως βλέπουμε νά τήν ἀσκεῖ καί ὁ ὅσιος Πορφύριος πού τιμοῦμε σήμερα.
Αὐτό τό παράδειγμα τοῦ συγχρόνου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας προσπάθησε νά ἀκολουθήσεις καί ἐσύ, πού θά λάβεις σέ λίγο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης ἀπό τά χέρια τοῦ Ἐπισκόπου σου.
Θά γίνεις διάκονος τοῦ Χριστοῦ, διάκονος τῆς Ἐκκλησίας του. Μήν θεωρήσεις ὅτι ἡ τιμή πού σοῦ κάνει ὁ Χριστός νά σέ συμπεριλάβει μεταξύ τῶν διακόνων του, σοῦ δίδει τό δικαίωμα νά πιστεύεις ὅτι ἔγινες κάτι σπουδαῖο, κάτι πού δικαιολογεῖ τήν ὑπερηφάνεια καί τήν ὑψηλοφροσύνη. Ἡ χάρη τῆς διακονίας εἶναι ὄντως κάτι μεγάλο καί ὑψηλό μόνο ὅταν ἀσκεῖται μέ ταπείνωση, μέ συναίσθηση τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, μέ συναίσθηση ὅτι δέν εἶναι δική σου ἡ χάρη τήν ὁποία ἔχεις, ἀλλά τήν διαχειρίζεσαι ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος σοῦ τήν ἐμπιστεύθηκε γιά νά τόν διακονεῖς, γιά νά διακονεῖς τήν Ἐκκλησία του καί τούς ἀνθρώπους.
Διδάξου ἀπό τή ζωή τοῦ ἁγίου Πορφυρίου, ὁ ὁποῖος εἶχε τόσο μεγάλο διορατικό καί προορατικό χάρισμα καί ὅμως παρέμενε πάντοτε ταπεινός, καί χρησιμοποιοῦσε αὐτό τό χάρισμα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός γιά τό καλό τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι ὡς ἀφορμή προβολῆς καί ὑπερηφανείας, τό χρησιμοποιοῦσε γιά νά τούς βοηθήσει ὄχι μόνο σέ πνευματικά θέματα ἀλλά καί σέ πρακτικά. Καί γιά νά μήν ἀφήνει κανένα περιθώριο ὑπερηφανείας στόν ἑαυτό του, ὁ ὅσιος Πορφύριος ἔλεγε πάντοτε ὅτι «αὐτό εἶναι χάρισμα ἀπό τόν Θεό», τό ὁποῖο εἶχε λάβει, γιατί εἶχε νεκρώσει τόν ἑαυτό του ἀπέναντι στόν Θεό, ὑποτασσόμενος πλήρως στό θέλημά του.
Φρόντισε, λοιπόν, καί ἀγωνίσου καί ἐσύ νά διακονεῖς μέ ταπείνωση, μέ τήν ταπείνωση πού ἐκφράζεται μέ τήν ὑπακοή στόν Ἐπίσκοπο καί τήν Ἐκκλησία καί μέ τόν ἀγώνα σου νά ζεῖς μέ καθαρότητα καί ἁγνότητα ψυχῆς καί σώματος. Ἀγωνίσου νά διακονεῖς μέ ἀγάπη γιά τόν Θεό, γιά τήν Ἐκκλησία καί γιά τούς ἀνθρώπους, ὅπως ἔκανε καί ὁ ἅγιος Πορφύριος καί ὁ ὅσιός σου Σιλουανός, καί τότε θά εὐαρεστεῖς μέ τή διακονία σου τόν Θεό καί θά προάγεσαι μέ τή χάρη του στήν πνευματική ζωή καί νά ἁγιάζεσαι δι᾽ αὐτῆς.
Αὐτή εἶναι καί ἡ πατρική μου εὐχή πού θά σέ συνοδεύει στό ἑξῆς πάντοτε μαζί μέ τίς εὐχές τοῦ πνευματικοῦ σου πατρός Νικολάου καί ὅλων τῶν συμπροσευχομένων πατέρων, τῶν γονέων καί τῶν οἰκείων σου, ὥστε μέ τίς πρεσβεῖες καί τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου ἀλλά καί τοῦ προστάτου σου ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου, νά εἶσαι ἄξιος διάκονος τῆς Ἐκκλησίας πρός δόξαν Θεοῦ.
Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου γιά νά λάβεις τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.
Αφήστε μια απάντηση