Γράφει ο Γιάννης Μοσχόπουλος
Στους Ρωμιούς της Μακεδονίας, όταν τέθηκαν υπό το ζυγό των Οθωμανών, επικρατούσε η αγωνία της ετήσιας οικονομικής επιβίωσης κι ο φόβος μήπως χάσουν τη γλώσσα και τη θρησκεία τους.
Ήταν εκτεθειμένοι σε αφόρητα καταπιεστική ζωή, ανασφαλείς για την ατομική και την οικογενειακή τους ζωή, αλλά και για την ελάχιστη περιουσία τους. Αντιμετώπιζαν σε μόνιμη βάση την εξαφάνισή τους, ενώ η απειλή του εξισλαμισμού παράλληλα με το παιδομάζωμα ήταν η αποτελεσματική συνταγή για την κατατρομοκράτησή τους.
Επίσης φόβος και τρόμος καταλάμβανε τους χωρικούς, όταν ερχόταν στο χωριό τους ο δεκατιστής (δηλαδή φοροεισπράκτορας – ενοικιαστής του φόρου της δεκάτης) συνοδευόμενος από ένοπλους γενίτσαρους.
Σ’ αυτή την απόγνωσή τους η μόνη διέξοδος και έμπρακτη άμυνα ήταν η συσπείρωση των χριστιανών στις τοπικές τους κοινότητες υπό την προστασία της Εκκλησίας.
Ο κοτζάμπασης κάθε χωριού με τον ιερέα φρόντιζαν για την κατανομή της φορολόγησης κάθε οίκου (hane), τη συγκέντρωση των φόρων και την απόδοσή τους στον αρμόδιο μπέη ή φοροεισπράκτορα.
Μετέφεραν αιτήματα των χωρικών στον τιμαριούχο ή στον Δεσπότη και ασχολούνταν με την επίλυση μικροδιενέξεων των χωρικών.
Αγώνας γινόταν για να αποφεύγεται η προσφυγή των χριστιανών στο οθωμανικό ιεροδικείο και να κάνουν χρήση του προνόμιου να δικάζονται για διαφορές οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου από τους αρχιερείς τους και σύμφωνα με το βυζαντινό δίκαιο.
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ
Αφήστε μια απάντηση