Η εορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι

🔊 Ακούστε το άρθρο κάνοντας κλικ

Την Πέμπτη 8 Μαΐου 2025 o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι.

Δείτε εικόνες του Κοσμά Καραγιάννη:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε: «Πλήρης ὤν τῆς ἀγά­πης, πλήρης γέγονε καί τῆς θεολογίας».

Μέ αὐτές τίς λέξεις σκια­γρα­φεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος τήν προσω­πικό­τητα τοῦ ἀποστόλου καί εὐ­αγγελι­στοῦ καί ἠγαπη­μένου μαθητοῦ τοῦ Κυ­ρίου, τόν ὁποῖο τιμᾶ ἡ Ἐκ­κλησία μας σήμερα καί τιμοῦμε καί ἐμεῖς ἐδῶ στήν ἐνορία σας.

Καί οἱ λέξεις αὐτές εἶ­ναι ἀρκετές, γιατί τόσο ἡ ἀγάπη ὅσο καί ἡ θεο­λογία εἶναι ἔν­νοιες πε­ριε­κτικές καί πολυδιά­στατες πού δέν κατα­νο­­οῦνται μέ τήν ἀνάλυση ἀλλά μέ τή βίωσή τους. Καί αὐτές τίς δύο ἔννοι­ες καί αὐτά τά δύο χα­ρίσμα­τα βίωσε στόν ὕψι­στο βαθμό ὁ τι­μώ­μενος ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολό­γος.

Ἀγάπησε τόν Ἰησοῦ ἀπό τήν πρώ­τη στιγμή πού τόν συνάντησε στή λίμνη τῆς Γεννησαρέτ καί τόν κάλεσε νά τόν κάλεσε νά γίνει μα­θη­τής του· καί γι’ αὐτό ἐγκα­τέ­λει­­ψε ἀμέσως τά πάντα καί τόν ἀκο­λού­θη­σε χωρίς νά ὑπολο­γίσει τίς συνέπειες. Τόν ἀγάπησε μέ μία ἀγά­πη φυσική, αὐ­θόρ­μητη, ἀν­θρώ­πινη καί βρέθηκε πλάι στόν Χριστό σέ ὅλες τίς μεγάλες στιγ­μές τῆς δημόσιας ζωῆς του ἀπό τό ὄρος Θα­βώρ, τήν ὥρα τῆς Με­τα­μορ­­φώσεώς του, μέχρι τήν ὥρα τοῦ Μυστικοῦ Δεί­πνου στό ὑπε­ρῶο τῆς Ἱερουσαλήμ καί τήν ὥρα τῆς σταυρώσεως στόν Γολγοθᾶ, ὅπου μόνος αὐ­τός ἀπό ὅλους τούς μα­θητές τοῦ Κυ­ρίου στάθηκε κάτω ἀπό τόν Σταυρό του συνο­δεύ­οντας τήν Παναγία Μη­τέρα του.

Ἀγά­πησε τόν Χριστό μέ ὅλη τή θέρμη τῆς ψυ­χῆς του, γι’ αὐτό καί ἦταν ὁ πρῶ­τος ἀπό τούς μαθη­τές του πού ἔτρεξε στόν τάφο τοῦ Ἰη­σοῦ τό πρωί «τῆς μιᾶς σαββά­των» γιά νά ἐπιβεβαι­ώ­σει τό χαρμόσυνο μήνυ­μα τῶν μυροφόρων γυ­ναι­κῶν καί ἀξιώ­θηκε νά δεῖ τόν ἀναστημένο διδάσκαλό του.

Ὡς ἀντίδωρο αὐτῆς του τῆς φυσι­κῆς ἀγά­πης ἀξιώθηκε ὁ ἀπό­στο­λος καί εὐαγ­γε­­λι­στής Ἰωάννης νά λά­βει καί τήν πνευ­ματική ἀγά­­πη, τήν ἀγάπη ἐκεί­νη πού εἶ­ναι καρ­πός τοῦ Παναγίου Πνεύ­μα­τος καί τήν ὁποία χα­ρίζει ὁ Θεός σέ ὅσους τόν προ­σεγγίζουν μέ ἁγνότητα καί καθαρό­τη­τα καρδίας καί προ­θέ­σεων, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεο­λό­γος.

Αὐτή ἡ πνευματική ἀγάπη συνί­στα­ται στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μιλών­τας στούς μαθη­τές του λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του· «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τη­ρῶν αὐτάς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγα­πῶν με». Καί ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀγάπη ἀμοιβαία, διό­τι «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ», καί εἶ­ναι ἡ προ­ϋπόθεση γιά νά γνωρίσει ὁ χοϊκός ἄν­θρωπος τόν ἄυλο καί ἀπερίγρα­πτο καί ἀπρό­σιτο Θεό. Διότι ἐάν ἡ ἀγάπη, ὅπως εἶπα προη­γουμένως, περιέχει καί προϋπο­θέτει τήν κα­θα­­ρότητα καί τήν ἁγνό­τητα τῆς ψυχῆς καί τήν συνεπῆ τήρηση τῶν ἐν­τολῶν τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί ἡ γνώ­ση τοῦ Θεοῦ προϋποθέτει τήν ἀγά­πη. Ὁ Θεός εἶ­ναι ἀγάπη καί γι’ αὐ­τό ὁ μόνος τρόπος νά τόν προσεγ­γί­σου­με καί νά τόν κα­τανοή­σουμε στό μέτρο τῶν πεπερασμένων ἀν­θρωπίνων δυνάμεών μας εἶναι ἡ ἀγάπη, καί αὐτή χρησιμοποιεῖ ὁ Θεός γιά νά κάνει γνω­στό στούς ἀνθρώπους τό πρό­σωπό του καί τήν θεότητά του, κατά τή διαβε­βαί­ω­σή του· «ὁ ἀγαπῶν με ἀγαπη­θήσε­ται ὑπό  τοῦ πατρός μου, κἀ­γώ ἀγαπήσω αὐ­τόν καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν».

Αὐτή τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀποτέ­λε­σμα τῆς μεγάλης ἀγά­πης του πρός τόν Χρι­στό βίωσε ὁ ἅγιος εὐ­αγγελιστής ὁ Ἰωάννης, καί τήν βίωσε πολλές φορές σέ ὅλη τήν ἐπί­­γεια ζωή του μέ ἀποκο­ρύ­φω­μα τήν ἐμφάνισή τοῦ Θεοῦ στό σπή­λαιο τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἔτσι ἡ ἀγάπη του πρός τόν Θεό μετου­σιώ­θηκε σέ γνώση τοῦ Θεοῦ καί ἀπό ἁπλός καί ταπεινός κατά κό­σμον ἄνθρωπος ἀναδείχθηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης σέ πρῶτο καί κορυ­φαῖο θεολόγο.

Ἀδελφοί μου, πολλές φορές στή ζωή μας ἀποροῦμε καί ἴσως καί δυσα­νασχε­τοῦ­­με γιατί δέν κατα­νο­οῦμε τήν οὐσία τῆς πίστεώς μας, γιατί δέν κατανοοῦμε τά μυ­στή­ρια τῆς Ἐκ­κλη­­σίας, γιατί βρι­σκό­μα­στε σέ ἀδυναμία νά δώσου­με πειστικές ἀπα­ντήσεις στίς ἀπο­ρίες εἴτε συνανθρώ­πων εἴτε καί τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυ­τοῦ μας γιά τόν Θεό καί γιά τήν ἀλήθεια τῆς πί­στεώς μας. Ἄλλοτε πά­λι ἀναζη­τοῦ­με στά πτυ­χία καί στά διπλώ­ματα τοῦ κόσμου τήν ἀλη­θι­νή γνώση γιά τόν Θεό καί ἀπογοη­τευό­­μαστε για­τί δέν τήν βρίσκου­με. Εἶναι γιατί ξε­χνοῦ­με πώς τό θεμέλιο τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀφετηρία γιά τήν προ­σέγ­γισή του εἶναι ἀγάπη καί αὐτήν θά πρέπει νά ἐπιδιώκουμε καί νά ἀγω­νιζόμαστε νά ἀποκτήσουμε, προσ­πα­θώντας νά τηροῦμε στό μέτρο τῶν δυνά­μεών μας τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ. Καί ἄν δέν μποροῦ­με νά φθά­σου­με στό σημεῖο πού ἔφθασε ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης ὁ Θεολό­γος, δέν θά πρέ­πει νά ἐγκα­τα­λεί­πουμε ποτέ τήν προσπάθεια, ἀλλά θά πρέπει νά συνε­χίζουμε ζητώ­ντας ἀπό τόν Θεό νά μᾶς προσ­θέσει μαζί μέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη, γιατί καί οἱ δύο εἶναι καρ­ποί τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καί καθώς προέρχονται ἀπό τόν Θεό, ὁδη­γοῦν καί ἐμᾶς πρός αὐτόν, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ σκοπός καί τό τέλος τῆς ζωῆς μας.