Γράφει ο Γιάννης Μοσχόπουλος
Τελικά σε διαταγή της 10.11.1821 καταγράφεται η αναχώρηση του Μπαϊράμ πασά με κατεύθυνση την Πελοπόννησο. Aυτό σημαίνει ότι οι μέχρι τότε δράσεις και θυσίες των επαναστατών της Κεντρικής Μακεδονίας καθυστέρησαν την επέμβαση ενός σημαντικού τμήματος οθωμανικού στρατού στη νότια Ελλάδα και έτσι δόθηκε ικανός χρόνος στους Μωραΐτες και Ρουμελιώτες να στερεώσουν τις πρώτες στρατιωτικές επιτυχίες τους.
Σε όλη την έκταση του Βερμίου και στις πεδιάδες της Βέροιας επικρατούσε επαναστατικός αναβρασμός. Στις 10.12.1821 ο βαλής της Θεσσαλονίκης Μ. Εμίν έγραψε από το στρατόπεδο της Κασσάνδρας προς τον ιεροδικαστή Βεροίας και διέταξε το γενικό εξοπλισμό των Τούρκων, τη γενική καταγραφή των Ρωμιών και τον εφοδιασμό τους με δελτία ταυτότητας, προκειμένου να γίνεται έλεγχος των κυκλοφορούντων ραγιάδων λόγω της παρεισφρήσεως επαναστατών «[…] Εις την Βέροιαν και τα διάφορα μέρη αυτής της περιοχής, αφ’ ότου εξεράγη η επανάστασις των βδελυρών απίστων Ελλήνων, ενεφανίσθησαν διάφορα ύποπτα και αναρχικά στοιχεία προερχόμενα από άλλα μέρη αγνώστου δε ταυτότητος, τα οποία κατά διαφόρους τρόπους υποκινούν και παρακινούν τους απίστους ραγιάδες να επαναστατήσουν […]».
Είχε δοθεί η αυστηρή εντολή «να φονεύονται όσοι στερούνται τέτοιο» πιστοποιητικό ταυτότητας τα δε μέλη της οικογένειάς τους να πουλιούνται σκλάβοι.
Δράση κατά την επανάσταση, πλέον του ήδη αναφερεθέντος Ζήση Γιδιώτη, ανέπτυξαν και οι: Νικόλαος Κωνσταντίνου από το Σκυλίτσι, Στάμος Κωνσταντίνου από τις Κούτλες, Δήμος Μαργαρίτη και Κωνσταντίνος Μαργαρίτη από τις Μπάρμπες και Αθανάσιος Αργύρη από το Νησέλι.
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ
mosio@otenet.gr
Αφήστε μια απάντηση