Όταν ο κόσμος, κυριολεκτικά, καίγεται – και το πανηγύρι συνεχίζεται…Γράφει ο Άρης Δημοκίδης
Όταν βάζω κάποιο trash ή ποπ θέμα συχνά μου έρχονται σχόλια ότι “ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ κι εσύ μπλαμπλαμπλα;;;!!!”
Προχτές το βράδυ ο κόσμος καιγόταν στην κυριολεξία κι όμως το πανηγύρι συνεχίστηκε – για κάποια ώρα…
Οι φλόγες τύλιγαν το……
Αίσθηση προκαλεί φωτογραφία που «τραβήχτηκε» τις πρώτες πρωινές ώρες χτες, στο πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας, μετά την εκδήλωσης της πυρκαγιάς σε δασική έκταση στα Σελλά.
Στο φακό του φωτορεπόρτερ Γιάννη Πεφάνη, καταγράφεται ο κόσμος να γελά και να γλεντά χορεύοντας ενώ πίσω τους στην κορυφογραμμή έχει ξεπροβάλλει το πύρινο μέτωπο.
Η λήψη της φωτογραφίας έγινε στις τέσσερις το πρωί, δηλαδή δυο ώρες μετά την έναρξη της φωτιάς.
Σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτών που βρέθηκαν στο χώρο της θρησκευτικής πανήγυρης, όταν οι φλόγες «ξεπήδησαν» από το βουνό και έγιναν αντιληπτές, ένας εκ των παρευρισκόμενων φώναξε «φωτιά».
Τότε φέρεται μέλος του Συλλόγου της περιοχής να τον πλησίασε και να του ζήτησε να σιωπήσει για να μην θορυβηθεί ο κόσμος και διαλυθεί το πανηγύρι…
Πιστεύω ότι βλέπουμε στην εικόνα την χειρότερη και την καλύτερη πλευρά της Ελλάδας.
Την ψευτομαγκιά και την αδιαφορία, την ψωνισμένη αίσθηση υπερδύναμης και την καταστροφική έλλειψη αυτογνωσίας και αίσθησης κινδύνου (τα ίδια που βλέπαμε κι όταν η Ελλάδα χρεοκοπούσε).
Αλλά ταυτόχρονα βλέπω και μία ποιητικότητα, μια στάση ζωής που θυμίζει τον Ζορμπά, αλλά και τους Βιεννέζους που προς τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν καταστρέφονταν μαζικά στο χρηματιστήριο, όταν τα έχαναν όλα, φορούσαν τα φράκα και τις τουαλέτες τους, έβαζαν ακριβή σαμπάνια στα κρυστάλινα ποτήρια – και χόρευαν, χόρευαν, χόρευαν (με το Εμβατήριο Ραντέτσκι του Στράους).
Όπως πάντως έγραψε κάποιος στο FB της Λάιφο: “Δυστυχώς αυτή η “Διονυσιακή στάση ζωής” στοιχίζει από χθες το βράδυ στην Πάτρα και σε όλη την ήδη βεβαρημένη περιοχή μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές.”
Αν έχει τραβηχτεί φωτογραφία που να συμπυκνώνει με πιο εύγλωττο τρόπο την ψυχοσύνθεση του Ανθρώπου (όχι μόνο του Έλληνα – γενικά) και τις αντιφάσεις του, εγώ δεν την έχω δει ακόμη.
lifo
Αφήστε μια απάντηση