Η εορτή του Αγίου Πολυκάρπου στην Πρασινάδα του δήμου Αλεξάνδρειας

Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Πολυκάρπου Πρασινάδας.

Δείτε εικόνες του Κοσμά Καραγιάννη:

Στην ομιλία του ο Ποιμενάρχης μας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὡς οἶνον ἐξέβλυσας τόν τῆς πί­στε­ως λόγον, τόν εὐφραίνοντα πά­ντων πιστῶν τήν διάνοιαν».

Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγκωμίων τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος γιά νά ὑμνήσει τόν ἑορτα­ζόμενο σήμερα προστάτη τῆς ἐνο­ρί­ας σας, μαζί μέ τήν ἁγία Παρασκευή, τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Πο­λύκαρπο, ἐπίσκοπο Σμύρνης, εἶναι καί τό ἐγκώμιο τῆς πίστεως.

Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος δέν ζοῦσε σέ μία ἐποχή χριστιανική κατά τήν ὁποία ἡ πίστη στόν Χριστό ἦταν αὐ­τονόητη, ἀλλά σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἐκαλεῖτο ἀφενός νά πείσει τούς ἀνθρώπους πού πίστευαν στά εἴδωλα γιά τήν ἀλή­θειά της καί ἀφετέρου νά εἶναι ἕτοι­μος νά τήν ὁμο­λογήσει καί νά τήν ὑπερα­σπι­σθεῖ θυσιάζοντας ἀκό­μη καί τή ζωή του, καθώς ἡ πίστη στόν Χριστό ἐδιώκετο ἀπό τούς νόμους καί τούς Ρωμαίους αὐτοκράτορες.

Παρά τίς δυσκολίες ὅμως ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Πολύκαρπος κα­τόρθω­σε μέ τόν λόγο καί μέ τή ζωή του νά ἑλκύσει πολλούς ἀνθρώ­πους στήν πίστη καί ἀξιώθηκε νά τήν ὁμολογήσει θαρραλέα καί νά μαρ­τυ­ρήσει γι᾽ αὐτήν.

Καί πῶς τά ἐπέτυχε αὐτά; Τά ἐπέ­τυχε, γιατί ἡ πίστη του δέν ἦταν ἐπι­φανειακή, δέν ἦταν ἐπιπόλαιη, ἀλλά ἦταν βαθειά καί οὐσιαστική. Ἡ πίστη του στόν Χριστό ταυτιζό­ταν μέ τή ζωή του καί ἡ ζωή του μέ τήν πίστη του. Γι᾽ αὐτό καί τοῦ ἔδι­νε τή δύναμη νά σταθεῖ ὄρθιος μέ­σα στίς δυσκο­λίες καί τούς κιν­δύ­νους. Τοῦ χάριζε τήν ἐλπίδα ὅτι ὁ Κύριος ἦταν ἐγγύς καί δέν θά ἄφη­νε τούς μαθη­τές του νά δοκι­μα­σθοῦν πε­ρισ­σότερο ἀπό ὅσο μπο­ροῦ­σαν νά ἀντέξουν. Ἡ πίστη ἦταν γιά τόν ἅγιο Πολύ­καρ­πο ἡ πα­νο­πλία μέ τήν ὁποία προ­­­στα­τευ­όταν ἀπό τίς ὕπουλες ἐπιθέσεις τοῦ δια­βόλου καί μέ τήν ὁποία ἀπέκρουε τά πε­πυ­ρω­μέ­να του βέλη.

Καί ἀκόμη ἡ πίστη του ἦταν αὐτή πού τόν συνόδευσε μέχρι τήν ἡμέ­ρα πού βρέθηκε ἐνώπιον τῶν βα­σα­­νι­στῶν του καί κλήθηκε νά τήν ἐπι­σφρα­γί­σει μέ τόν μαρ­τυρικό του θάνατο.

Ἀποδείχθηκε «πι­στός ἄχρι θα­νά­του» ὁ ἅγιος Πολύκαρ­πος, γιατί δέν θέλησε οὔ­τε σκέφθηκε, ἔστω καί γιά μιά στιγμή, νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ὅσο σκληρά καί ὀδυ­νη­ρά καί ἄν ἦταν τά βα­σα­νι­στήρια πού ὑπέ­­με­νε. Συγχρόνως ὅμως ἀπέδει­ξε ὅτι ἡ πίστη του ἦταν καί εἶναι αὐτή πού μπορεῖ νά νικήσει ὅλα τά ἐμπόδια, ὅπως νίκησε καί τούς ἀντι­θέους διῶκτες του, τῶν ὁποί­ων τά ὀνόματα καί ἡ μνήμη ἔχουν ἐξαφανι­σθεῖ. Ἐκεῖ­νοι μπορεῖ νά νό­μι­σαν στήν ἀρχή ὅτι νίκησαν τόν ἐπίσκοπο τῆς Σμύρνης Πολύκαρπο, γιατί ὁδήγησαν στόν θά­­νατο τό σῶμα του, ἀγνοοῦσαν ὅ­μως πώς αὐτό πού νικᾶ δέν εἶναι τό φθαρτό σῶμα ἀλλά ἡ ἀθάνατη ψυχή, ἡ ὁποία ζεῖ μόνο μέ τήν πίστη στόν ἀληθινό καί αἰώνιο Θεό.

Αὐτή ἡ δύναμη τῆς πίστεως ἐπι­βεβαιώνεται καί στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐπιχείρησαν νά νική­σουν στούς πο­­λέμους καί στίς μάχες πού διε­ξή­γαγαν, ἐλάχι­στοι ὅμως τό ἐπέ­τυ­χαν. Καί δέν ἦταν αὐτοί πού ἀγω­νί­σθη­καν μέ στρατούς καί μέ πο­λεμοφόδια, μέ πανο­πλίες ἰσχυ­ρές καί ἀκα­ταμάχητες. Ὅ­λοι αὐτοί, ἔστω καί ἄν προσωρινά νίκησαν τούς ἀντιπάλους τους, στό τέλος νικήθηκαν ἀπό τά ἴδια τά ὅπλα τους. Ἀντίθετα, ὅσοι πέ­τυχαν μία νίκη μόνιμη καί αἰώνια ἦταν αὐ­τοί πού εἶχαν ὡς ὅπλο τους τήν πίστη στόν Χριστό, γιατί αὐτή εἶναι ἡ νί­κη πού νικᾶ τόν κόσμο, τόσο αὐτόν πού φέρουμε μέσα μας, τήν ἁμαρ­τία, τά πάθη, τίς κα­κίες, τή φθορά, ὅσο καί αὐτόν πού ὑπάρ­χ­ει γύρω μας καί ἐργάζεται κατ’ ἐντο­λή τοῦ διαβόλου τό κακό.

Αὐτή τήν πίστη πού ἀνέδειξε νι­κητή ἄχρι θα­νάτου τόν ἑορτα­ζό­με­νο σήμερα ἅγιο Πο­λύ­καρπο, ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός. Ὁ Χρι­στός πε­ριμένει καί ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς νά διατη­ρή­σου­με κάτω ἀπό ὅλες τίς συνθῆκες καί τίς κα­τα­στάσεις τήν πί­στη μας σ’ Αὐτόν. Αὐτό πού ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς δέν εἶναι νά λέμε ὅτι πι­στεύουμε στόν Χριστό, ὅταν ὅλα γύ­­ρω μας καί μέσα μας εἶ­ναι εἰ­ρη­νι­κά καί γα­λή­νια, ὅταν ἡ πίστη μας καί ὁμολογία της δέν μᾶς κοστίζει τίποτε. Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά ἀποδεικνύουμε κα­θη­με­ρινά τήν πι­στό­τη­τά μας καί τήν ἀφοσίω­σή μας σ’ Αὐ­τόν ὄχι ἁ­πλῶς μέ τά λό­για, ἀλλά καί μέ τά ἔργα μας, μέ τίς πράξεις μας, μέ τήν κα­θημερινή συμπερι­φο­ρά μας, στό σπίτι, στήν οἰκογένειά μας, στήν ἐργασία μας, στήν κοινωνία. Ζητᾶ νά ἀπο­δει­κνύ­­ουμε καθημερινά τήν ἀφοσίω­σή μας σ’ Αὐ­τόν ἔστω καί ἄν οἱ γύ­ρω μας μειδιοῦν εἰ­ρω­­νι­κά ἤ ἀμ­φισ­βητοῦν τήν ἀλή­­θεια τῆς πί­στε­ώς μας. Ζητᾶ νά ἀπο­δει­κνύουμε τήν πίστη μας καί τήν ἐμπι­στο­σύνη μας σ’ Αὐτόν καί τήν ὥρα τοῦ πει­ρα­σμοῦ, τῆς δοκιμασίας, τῆς θλί­ψε­ως, τῆς ἀσθενεί­ας. Ζητᾶ νά ἀπο­δει­­κνύ­ουμε τήν πί­στη μας καί ὅταν ἡ ὁμο­λο­γία τῆς πί­στε­ώς μας μπορεῖ νά ἔχει κά­ποιο κόστος γιά μᾶς· για­τί ἡ πραγμα­τι­κή πί­στη στόν Χρι­στό δέν εἶναι μιά πίστη μό­νο γιά τίς κα­λές ἡμέρες τῆς ζωῆς ἀλλά εἶναι γιά πάντα.

Αὐτή τήν πίστη πού διέ­­κρινε τόν σήμε­ρα ἑορ­τα­ζό­με­νο ἅγιο ἱερο­μάρ­τυρα Πολύ­καρ­πο ἄς παρακα­λέ­σου­με τόν Χρι­στό νά μᾶς χαρίσει διά πρεσβειῶν του, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς μαζί του τή νίκη τῆς πίστεως καί τόν στέ­φα­νο τῆς ζωῆς.