Την Κυριακή 17 Μαρτίου 2024 (Τυρινής) το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Αλεξάνδρεια.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ανέγνωσε τη συγχωρητική ευχή με την ευκαιρία της έναρξης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Δείτε εικόνες:
Στην ομιλία του ο Σεβσμιώτατος τόνισε: «Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος».
Τετάρτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου σήμερα, καί λίγο πρίν νά εἰσέλθουμε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει τό γεγονός, τό ὁποῖο ὁδήγησε τούς ἀνθρώπους μακριά ἀπό τόν Θεό μέ τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων. Καί αὐτό δέν ἦταν μόνο ἡ ἀθέτηση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Δέν ἦταν μόνο ὅτι δοκίμασαν τόν ἀπηγορευμένο καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, πιστεύοντας τήν ἀπάτη τοῦ διαβόλου, ἀλλά ὅτι στή συνέχεια, ἐνῶ γνώριζαν τό σφάλμα τους, δέν ζήτησαν τή συγγνώμη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτό, τό δεύτερο, εἶναι ἴσως πιό σημαντικό ἀπό τό πρῶτο σφάλμα τους. Γιατί, εἶναι βέβαιο, ὅτι ἄν οἱ πρωτόπλαστοι εἶχαν παραδεχθεῖ τήν ἀνυπακοή τους καί δέν εἶχαν ἀναλωθεῖ σέ δικαιολογίες καί προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θά τούς εἶχε χαρίσει τήν ἄφεση, καί θά τούς εἶχε ἐνδύσει καί πάλι τήν πρώτη στολή, τήν ὁποία ξέσχισαν ἁμαρτάνοντας καί γι᾽ αὐτό αἰσθάνθηκαν ὅτι ἦσαν γυμνοί.
Τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, τήν Κυριακή τοῦ τελώνου καί τοῦ φαρισαίου, ἀκούσαμε τόν Χριστό νά μᾶς βεβαιώνει γιά τή συγχώρηση τῶν ἀδικιῶν πού εἶχε διαπράξει ὁ τελώνης, ὁ ὁποῖος μετανοημένος ζητοῦσε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Τόν ἀκούσαμε καί τή δεύτερη Κυριακή, στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου, νά συγχωρεῖ τόν ἀποστάτη υἱό, πού ὄχι μόνο φέρθηκε προσβλητικά στόν πατέρα του, ἀπαιτώντας τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού πίστευε ὅτι τοῦ ἀνήκει, ἀλλά καί τό κατασπατάλησε ζώντας μέσα στήν ἀσωτία καί τήν ἁμαρτία.
Ἀντίθετα, ὁ Χριστός στέρησε τή συγχώρηση ἀπό τόν ὑπερήφανο φαρισαῖο, ὁ ὁποῖος ἀντί νά ζητᾶ συγγνώμη γιά τά δικά του ἁμαρτήματα, κατέκρινε τόν τελώνη. Καί τό ἴδιο πιθανότατα συνέβη καί μέ τόν μεγαλύτερο ἀδελφό τοῦ ἀσώτου, πού ἔμεινε ἔξω ἀπό τή χαρά καί τό δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ οὐρανίου Πατρός, γιατί δέν θέλησε νά συγχωρήσει τόν ἀδελφό του γιά τήν ἄσωτη συμπεριφορά του ἀλλά καί κατέκρινε τήν εὐσπλαγχνία τοῦ πατέρα του.
Καί καθώς ἀπό αὔριο εἰσερχόμεθα στήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ὅλοι θά σπεύσουμε νά ζητήσουμε τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας ἀπό τόν Θεό, ὁ Χριστός μᾶς τονίζει μέ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τή σημασία πού ἔχει γιά τή σωτηρία μας ὄχι μόνο νά ζητοῦμε συγχώρηση ἀπό τόν Θεό ἀλλά καί νά συγχωροῦμε τά σφάλματα τῶν συνανθρώπων μας. Ὁρίζει μάλιστα ὡς προϋπόθεση γιά νά βροῦμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς ἔναντι τῶν ἀδελφῶν μας καί νά δείχνουμε διάθεση συγχωρητικότητος.
«Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος», μᾶς λέγει σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἐάν συγχωρεῖτε τά παραπτώματα τῶν ἀνθρώπων, θά συγχωρήσει καί ὁ οὐράνιος Πατέρας τά δικά σας.
Ἄς θαυμάσουμε τό μέγεθος τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ! Ζητοῦμε συγχώρηση γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά τίς ἀδυναμίες μας, γιά τίς πτώσεις καί τίς ἀστοχίες μας; Ὁ Θεός μᾶς τήν προσφέρει χωρίς νά ἐπιβάλλει τιμωρίες, χωρίς νά ζητᾶ ἀνταπόδοση, χωρίς νά θέτει ἄλλες προϋποθέσεις γιά νά ἐξιλεωθοῦμε, γιατί παρακούσαμε τίς ἐντολές του, γιατί τόν προσβάλαμε καί τόν λυπήσαμε. Ἕνα μόνο ζητᾶ γιά νά μᾶς δώσει τήν ἄφεση. Νά τήν δώσουμε καί ἐμεῖς στούς ἀδελφούς μας. Ἀντί, δηλαδή, νά ἐπιδιώκει νά μᾶς ταπεινώσει, γιατί τόν ἀγνοήσαμε, ὁ Θεός μᾶς ἀνυψώνει, μᾶς βάζει σχεδόν στή θέση του καί μᾶς ζητᾶ νά συγχωρήσουμε ἐμεῖς τούς ἀδελφούς μας γιά τά παραπτώματά τους, προκειμένου νά συγχωρήσει τά δικά μας.
Καί μᾶς τό ζητᾶ, γιατί ἡ συγχώρηση τοῦ ἀδελφοῦ μας προϋποθέτει ἀγάπη. Τήν ἴδια ἀγάπη τήν ὁποία, ὅπως ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, θά ζητήσει ὁ Κύριος ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως καί ἡ ὁποία θά ἀποτελέσει τήν προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας.
Προϋποθέτει ἡ συγχώρηση ἀγάπη, πού δέν εἶναι ἐπιφανειακή καί δέν ἐξαντλεῖται σέ κάποια καλά ἔργα, ἀλλά εἶναι ἐσώτερη καί συνδέεται μέ τήν ταπείνωση καί τήν ἐπίγνωση τῆς δικῆς μας ἀδυναμίας.
Ἄς ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας καί ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν εὐκαιρία τῆς ἀφέσεως πού μᾶς προσφέρει, συγχωρώντας καί ἐμεῖς τούς ἀδελφούς μας. Εἶναι ὁ πιό εὔκολος δρόμος γιά νά φθάσουμε στή σωτηρία. Ἄς μήν γίνει ἐμπόδιο σ᾽ αὐτόν ὁ ἐγωισμός καί ἡ σκληροκαρδία μας. Ἄς συγχωρήσουμε τούς ἀδελφούς μας μέ ἀγάπη καί ταπείνωση στά μικρά, στά ὁποῖα ἴσως ἔχουν πταίσει σέ μᾶς, γιά νά βροῦμε καί ἐμεῖς τό ἔλεος καί τή συγχώρηση τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ στά δικά μας καθημερινά καί μεγάλα ἁμαρτήματα ἐνώπιόν του.
Μήν ξεχνοῦμε ὅτι καθημερινά, ἀπευθυνόμενοι στόν Κύριο διά τῆς Κυριακῆς προσευχῆς, τί ζητοῦμε; «Ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Δηλαδή, καθημερινά, ὅταν δέν τό κάνουμε πράξη, ψευδόμεθα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Εἴμεθα ψεῦτες, γιατί δέν συγχωροῦμε τίς ἁμαρτίες τῶν ἀδελφῶν μας, μένουμε στά παραπτώματα αὐτῶν καί παράλληλα ζητοῦμε καί τήν ἄφεση ἀπό τόν Κύριο.
Ἄς τό προσέξουμε, ἀδελφοί μου. Εἰσερχόμεθα ἀπό αὔριο, ὅπως εἴπαμε, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δέν ἀρκοῦν οὔτε οἱ νηστεῖες, οὔτε οἱ ἐκκλησιασμοί, οὔτε οἱ παρακλήσεις, οὔτε τίποτε, ἐάν δέν πράξουμε αὐτό πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ὅλους μας, πρῶτα ἀπό μένα καί μετά ἀπό ὅλους σας: νά συγχωροῦμε τίς ἁμαρτίες τῶν ἀδελφῶν μας, γιά νά τύχουμε καί ἐμεῖς τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Αφήστε μια απάντηση