Δεν χρειάζεται να μου πείτε κάτι, η εικόνα είναι γνωστή.
Πλέον στο σπίτι, συγκατοικείτε εσείς, τα παιδιά σας και τα παιχνίδια τους!
Είναι αμέτρητα, είναι παντού, έχουν κάνει κατάληψη το μισό σας σπίτι, κι όμως το μικρό σας απλά τα περιφέρει από δωμάτιο σε δωμάτιο χωρίς να αφιερώνει ουσιαστικό χρόνο στο παιχνίδι του με αυτά.
Πόσες φορές θέλατε να τσιρίξετε μέσα στην μαύρη νύχτα, για το lego ή τα αξεσουάρ της μπάρμπι που πατήσατε αμέριμνα, στο δρόμο για το κρεβάτι σας; Πόσες φορές ονειρευτήκατε ένα σπίτι ελεύθερο από την.. “δικτατορία” των παιχνιδιών;
Είμαι σίγουρη πολλές, πάμε όμως να δούμε γιατί συμβαίνει αυτό αλλά και τι μπορούμε να κάνουμε.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αρχικά, πρέπει να αναφερθεί πως πρώτα απ’ όλα, η κατάσταση αυτή, δεν βοηθά το παιδί και μετά τον γονιό.
Δηλαδή, η ταυτόχρονη παρουσία μεγάλου αριθμού παιχνιδιών, περισσότερο δημιουργεί σύγχυση και μπέρδεμα, παρά ευκαιρία για δημιουργικό παιχνίδι.
Τα ερεθίσματα είναι πολλά και το παιδί προσπαθεί να τα διαχειριστεί όλα ταυτόχρονα με αποτέλεσμα, να ξεκινά να ενδιαφέρεται για ένα παιχνίδι και στη συνέχεια να αποσπάται η προσοχή του από κάποιο άλλο και πάλι από την αρχή μέχρι, να κάνει έναν κύκλο από όλα και να μην έχει πια ενδιαφέρον για κανένα.
Με αυτόν τον τρόπο, περισσότερο αντιλαμβάνεται τα παιχνίδια σαν αντικείμενα και λιγότερο σαν υλικά με τα οποία μπορεί να δημιουργήσει αμέτρητες ιστορίες, να πειραματιστεί, να μεταμορφώσει και εν τέλη να εξασκήσει μέσω αυτών, δεξιότητες και πτυχές της προσωπικότητας του.
Τι μπορώ να κάνω;
Περιορίστε τον αριθμό των παιχνιδιών
Σίγουρα το να πεις σε ένα παιδί πως πρέπει να αποχαιρετήσει ένα παιχνίδι του, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, ακόμα και αν έχει να το δει από πρόπερσι, τότε που του είχε πέσει πίσω μια ντουλάπα ή το ξέχασε στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Σίγουρα θα ακουστούν κάποια “ΟΧΙΙΙΙ!” , αλλά θα απευθυνθούμε στο κλισέ “δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο”.
Θα μπορούσατε μαζί με το παιδί σας, να συγκεντρώσετε παιχνίδια τα οποία δεν το ενθουσιάζουν πια, αλλά θα μπορούσαν να δώσουν αμέτρητη χαρά σε παιδιά λιγότερο τυχερά.
Ακόμα, θα μπορούσατε να δωρίσετε κάποια παιχνίδια σε παιδικούς σταθμούς ή νηπιαγωγεία, μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους.
Σε κάθε περίπτωση, η μείωση των παιχνιδιών, θα ήταν καλό να γίνει σε συνεργασία με το παιδί, ώστε να γίνει αντιληπτή η αξία της προσφοράς, η αποφυγή της πλεονεξίας, αλλά και για να μην βγείτε εσείς φυσικά (όπως γίνεται τις περισσότερες φορές!) ο “κακός” που πέταξε τα παιχνίδια!
Διατηρήστε σταθερό τον αριθμό.
Δοκιμάστε για κάθε καινούριο παιχνίδι που έρχεται στο σπίτι, να απομακρύνεται ένα από τα παλιά.
Για παράδειγμα, αν τα Χριστούγεννα ή στα γενέθλια του το παιδί συγκεντρώσει 5 νέα παιχνίδια, ζητήστε του να “κάνει χώρο” για τα καινούρια παιχνίδια, επιλέγοντας να απομακρύνει 5 παλιά, ακόμα κι αν επιλέξει 3 ξεχασμένες ρόδες από ένα φορτηγό και 2 πιόνια από ένα χαλασμένο επιτραπέζιο, είναι μια νίκη!
Η πρακτική αυτή επίσης, μπορεί να αποτελέσει αποτροπή για μια επιπόλαιη αγορά παιχνιδιού καθώς, αν το παιδί αφήσει πίσω στο ράφι κάποιο παιχνίδι, αφού του πείτε πως θα πρέπει μετά να “δώσει” ένα από τα παλιά του παιχνίδια, μάλλον δε το χρειαζόταν και πάρα πολύ!
Επαναφορά παιχνιδιών σε δεύτερο χρόνο
Αν θεωρείτε πως το παιδί σας έχει χάσει το ενδιαφέρον του για κάποια παιχνίδια, τα οποία δεν θέλετε να αποχαιρετήσετε, μπορείτε απλά να τα απομακρύνετε για ένα μεγάλο διάστημα και να τα επαναφέρετε στο μέλλον. Η χαρά του θα είναι σχεδόν, όπως την πρώτη φορά που τα είδε και πιθανόν να ασχοληθεί με αυτά περισσότερο από τότε!
Το γεγονός πως τόσο καιρό ήταν στο οπτικό του πεδίο, του έδινε την βεβαιότητα πως κάποια στιγμή θα παίξει με αυτά, στιγμή που ποτέ δεν έφτανε όμως καθώς, άλλα περισσότερο εντυπωσιακά και καινούρια παιχνίδια, “έκλεβαν” το ενδιαφέρον του.
Για τους πιο τολμηρούς
Χωρίστε τα παιχνίδια των παιδιών σε κατηγορίες, πχ. υλικά ζωγραφικής, υλικά κατασκευής, οχήματα, κούκλες, ήρωες, κτλ.
Στη συνέχεια απομακρύνεται όλες τις κατηγορίες εκτός από μια.
Για 5 μέρες έως 7 μέρες διατηρήστε αποκλειστικά αυτή την κατηγορία στο σπίτι και δείτε να συμβαίνει κάτι μοναδικό!
Μπορεί στην αρχή να δυσκολευτείτε, το παιδί και εσείς, αλλά η συνέχεια είναι πολλά υποσχόμενη.
Φανταστείτε το παιδί σας για 1 εβδομάδα να “αναγκαστεί” να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο, μέσω και γωνιά της φαντασίας του, ένα συγκεκριμένο στυλ και αριθμό παιχνιδιών.
Για παράδειγμα, αν για 1 εβδομάδα καταπιαστεί με υλικά κατασκευής (τουβλάκια παντός τύπου, lego, πλαστελίνη κτλ), είναι σίγουρο πως θα “κατεβάσει¨αμέτρητες ιδέες, θα πειραματιστεί με απίστευτους τρόπους και θα ακονίσει την φαντασία του στο έπακρο.
Φυσικά, η επαναλαμβανόμενη ενεργοποίηση συγκεκριμένων στρατηγικών και κινήσεων οδηγεί στην εξέλιξη διαφορετικών δεξιοτήτων μέσω της εξάσκησης.
Για παράδειγμα η συστηματική εξάσκηση με υλικά κατασκευής, θα οδηγήσει στην ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας, της φαντασίας αλλά και θα επιτρέψει στο παιδί να εξοικειωθεί με διαφορετικά σχήματα, υφές, δομές και κατασκευές.
Από την άλλη, η συστηματική απασχόληση με κούκλες, ήρωες, μωρά και τα σχετικά, βοηθά στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της μίμησης – αναπαράστασης και της ομιλίας, μέσω των αμέτρητων ιστοριών-διαλόγων που δραματοποιούν τα παιδιά.
Αν αισθάνεστε πως αυτό σας δυσκολεύει αρκετά, μπορείτε να δίνετε 2 κατηγορίες τη φορά στο παιδί, καθώς θα έχει πολύ ενδιαφέρον και ο τρόπος που θα τις συνδυάσει.
Όπως και να χει, σκεφτείτε την όρεξη και τον ενθουσιασμό που θα έχει κάθε φορά που θα αλλάζετε κατηγορία παιχνιδιών.
Παιχνίδια πολλαπλών χρήσεων
Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε, πως τα παιδιά σκέφτονται και δρουν πάντα με τον δικό τους τρόπο και όχι με τον τρόπο που περιμένουμε εμείς να δράσουν. Όταν λοιπόν, έρθει στα χέρια τους ένα παιχνίδι, εκείνα μπορεί να το αξιοποιήσουν με ποικίλους τρόπους.
Για παράδειγμα, μπορεί να θέλουν να ανακαλύψουν πως λειτουργεί ή να θέλουν να επεξεργαστούν τα διάφορα κομμάτια που το συνθέτουν ξεχωριστά. Μπορεί πάλι να θέλουν να δοκιμάσουν πως ακούγεται το παιχνίδι αν το ρίξω κάτω ή πως θα λειτουργήσει το παιχνίδι σαν μπάλα ή σαν σφυρί.
Δεν σημαίνει λοιπόν πως τα παιδιά θέλουν να “χαλάσουν” το παιχνίδι επειδή δεν τους αρέσει ή γιατί δεν το εκτίμησαν αρκετά. Ίσα-ίσα, θα πρέπει να μας χαροποιεί το γεγονός πως σκέφτηκαν ένα βήμα παρά πέρα και ανακάλυψαν έναν μη συμβατικό τρόπο διασκέδασης.
Ένα είναι το σημαντικό, πως: Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος παιχνιδιού, υπάρχει μόνο παιχνίδι.
Ειρήνη Μπενίσκου
Παιδαγωγός Α.Π.Θ.
Αφήστε μια απάντηση