Καλή σας ημέρα, φίλες και φίλοι μου.
Επέτειος της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου χθες και το σκηνικό για άλλη μια φορά γνωστό και επαναλαμβανόμενο.
Με μια διαφορά!
Φέτος δεν μας έφταναν οι δικοί μας «επαναστάτες»…
Μας ήρθαν και εισαγόμενοι.
Εκ Γαλλίας, παρακαλώ!
Έτσι, για να αποκτήσει και ένα κάποιο επίπεδο η όλη «διαμαρτυρία».
Γιατί, στα Εξάρχεια ξαναγράφεται η Ιστορία, τι νομίζατε;
Στα Εξάρχεια κάθε χρόνο λαμβάνει χώρο η «Επανάσταση».
Το Πολυτεχνείο καταλαμβάνουν, για να το παραδώσουν μετά από ένα τριήμερο «γιαπί».
Γιατί έτσι κάνουν οι «Επαναστάτες».
Σπάνε, καταστρέφουν, διαλύουν, ποδοπατούν και καίνε Ελληνικές Σημαίες, γιατί αυτοί είναι που θα αλλάξουν τον κόσμο.
Αυτοί είναι που θα φέρουν την αλλαγή.
Εντάξει, όχι οι ίδιοι κάθε φορά.
Αλλάζουν ανάλογα με την εκάστοτε Κυβέρνηση.
Γιατί τα πρόσωπα πρέπει να είναι αντιεξουσιαστές.
Δεν μπορεί να είναι άνθρωποι της Κυβέρνησης.
Όχι!
Πρέπει να είναι οι αντίθετοι.
Η Αντιπολίτευση!
Επομένως, τα πρόσωπα αλλάζουν.
Η Κουκούλα παραμένει η ίδια.
Και οι «Γνωστοί Άγνωστοι» γνωστοί είναι, αλλά δεν τους μαρτυράμε.
Τι είμαστε εμείς;
Προδότες;
Άντε, καλέ!
Από πότε;
Επέτειος της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, λοιπόν.
Μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία του τόπου μας.
Μια σελίδα που γράφτηκε, γιατί το θέλησαν Κάποιοι.
Οι Υποκινητές!
Αυτοί που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο και χρωμάτιζαν τους τοίχους του.
Αυτοί που δεν πήγαν εκεί, ούτε για να δώσουν από κανένα τυροπιτάκι στα παιδιά, αλλά ούτε για να τους πάνε τη ζακέτα που, φεύγοντας, ξέχασαν στο σπίτι.
Κι αυτοί οι Κάποιοι ήταν που χρησιμοποίησαν τα παιδιά.
Γιατί αυτά είναι που εύκολα πιστεύουν και εύκολα παρασύρονται.
Αυτά είναι που εύκολα επαναστατούν.
Και τα έκαναν τα πιόνια στο παιχνίδι τους.
Σε μια παρτίδα Σκάκι, που ξεκίνησε αιώνες πριν.
Αυτή την παρτίδα που κανόνιζε το ποιος θα πάρει την «Καρέκλα».
Το ποιος θα είναι Εξουσία.
«Εδώ Πολυτεχνείο» και «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» φώναζαν κι αυτό επιθυμούσαν.
Τους τα έδωσαν;
Αγωνίστηκαν γι’ αυτά.
Τα δικαιώθηκαν;
Σήμερα, σε καιρό Δημοκρατίας, κι αφού «έπεσε» η Χούντα των Συνταγματαρχών…
Έχουν Ψωμί;
Όχι!
Έχουν Παιδεία;
Χρυσοπληρωμένη!
Χαίρονται Ελευθερία;
Πουλημένη!
Έτσι!
Γιατί φωνές ακούγονταν κι έλεγαν «Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των Ελεύθερων Αγωνιζομένων Φοιτητών, των Ελεύθερων Αγωνιζομένων Ελλήνων».
Πρόσωπα διαπραγματεύονταν κι έλεγαν στα τανκς να κάνουν πίσω.
Κι αυτές οι φωνές έγιναν Υπουργοί.
Αυτά τα πρόσωπα έγιναν Κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή που κάποιοι αυτοεξορίστηκαν για να μπορέσουν να βοηθήσουν, τάχα μου, την Ελλάδα καλύτερα.
Την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι, τάχα μου, διάβαζαν και δεν ήξεραν, τι συνέβαινε.
Και κάποιοι άλλοι δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν, γιατί παντρευόταν μια ξαδέρφη τους, από του πατέρα τους το σόι, στα Γρεβενά.
Και όλοι αυτοί οι «Κάποιοι» εντελώς ξαφνικά απέκτησαν δύναμη και πλούτη και δόξα.
Απέκτησαν αξιώματα.
Έγιναν μεγάλοι και τρανοί.
Άλλοι πάλι κατάφεραν κι έγιναν «Ηγέτες».
Την ίδια στιγμή που τιμωρούνταν άλλοι σαν προδότες.
Γιατί από πάντα οι πραγματικοί «Προδότες» ευδοκιμούσαν σ’ αυτόν τον τόπο.
Από τον Εφιάλτη που παρέδωσε τις Θερμοπύλες και τους «Πατριώτες» που φυλάκισαν και σκότωσαν τον Κολοκοτρώνη, μέχρι και όλους αυτούς που «άνθισαν» κατά τη διάρκεια των Μαύρων Ημερών της Κατοχής και της Εφταετίας.
Την ίδια στιγμή που ονόμαζαν τους αθώους «δοσίλογους» και τους έστηναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Και αυτό ήταν το λάθος μας.
Πιστέψαμε απλά σε ονόματα και σε χαρακτηρισμούς.
Και νομίσαμε πως κάτι άλλαξε.
Έτσι, ονόμασαν τα Απόλυτα Καθεστώτα Κυβερνήσεις, τους Συνταγματάρχες Υπουργούς, τους Στρατιώτες Ματ, τα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» νόμους και τη Χούντα Δημοκρατία.
Κι εμείς τους πιστέψαμε.
Ναι, ήταν Πάλης Ξεκίνημα, αλλά οι ίδιοι Αγώνες.
Και ήταν, είναι και θα είναι οι ίδιοι μια Ζωή.
Και ναι, ο Δρόμος είχε τη δική του Ιστορία, αλλά κανείς δεν έχει τα κότσια να μας την πει!
Σήμερα δεν θα σας προτείνω ούτε βιβλίο, αλλά ούτε και ταινία.
Κι αυτό, γιατί πουθενά δεν θα βρούμε Αλήθειες.
Αυτές κρύβονται μέσα μας.
Ας έχουμε μάτια ανοιχτά για να τις δούμε και αυτιά ικανά για να τις ακούσουμε.
Φιλιά Πολλά, μέχρι και την επόμενη φορά!
Κείμενο: Ελισάβετ Δελιοπούλου
Αφήστε μια απάντηση