Πανηγυρίζει η Αγία Κυριακή στον Λουτρό

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εἰς ὀσμήν μύρου σου ἔδραμον, Χριστέ ὁ Θεός, ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ».

Μέ τή νύμφη τοῦ Ἄσματος τῶν Ἀσμάτων παρομοιάζει ὁ ἱερός ὑ­μνο­­γράφος τήν ἑορταζομένη ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, τήν προ­στά­τιδα καί ἔφορο τῆς Ἱερᾶς αὐ­τῆς Μονῆς. Καί εἶναι πολύ ἐπι­τυ­χημένη ἡ παρομοίωσή του, γιατί ἡ ζωή καί ἡ στάση τῆς ἁγίας ἐνώ­πιον τῶν διωκτῶν της αὐτό ἔλεγε καί αὐτό ἀποδείκνυε.

Μικρή στήν ἡλικία ἀλλά μέ με­γά­λη πίστη ἡ ἁγία Κυριακή, τέκνο εὐσεβῶν γονέων πού τήν εἶχαν ἀνα­θρέψει «ἐν παιδείᾳ καί νου­θε­σίᾳ Κυρίου» καί τῆς εἶχαν δώσει τό ὄνομά του, ἦταν φυσικό νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμα τῶν γονέων της στήν ὁμολογία τῆς πί­στεως καί νά ἐντυπωσιάσει τόν Ρω­­μαῖο ἔπαρχο πού νόμιζε ὅτι τό μαρτύριο τῶν γονέων της θά τήν ἔκα­νε νά λυγίσει, καί ἔτσι θά μπο­ροῦ­σε εὔκολα νά τήν πείσει νά ἀρ­νη­θεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό.

Ἡ ἁγία Κυριακή ὅμως ὄχι μόνο τόν προειδοποίησε ὅτι δέν πρό­κει­ται νά ἀθετήσει τήν πίστη της καί νά προδώσει τήν ἀγάπη της πρός τόν Χριστό, ἀλλά καί τό ἀπέδειξε μέ τή γενναία στάση της καί τήν ἐμ­μονή της μέχρι τέλους στήν πί­στη στόν σωτήρα καί λυτρωτή της.

«Εἰς ὀσμήν μύρου σου ἔδραμον, Χριστέ ὁ Θεός, ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ».

Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τῆς ἁγίας Κυριακῆς πρός τόν Χριστό, ὥστε δέν ἤθελε ὁτι­δήποτε ἄλλο παρά νά εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό, νά αἰ­σθάνεται τήν παρου­σία του στή ζωή της, νά νιώθει καί τή δική του ἀγάπη στήν ψυχή της καί νά βρίσκεται κοντά του αἰώνια.

Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπολόγιζε οὔτε τό μαρτύριο οὔτε τόν θάνατο· δέν ὑπολόγιζε οὔτε τόν πόνο οὔτε τή θλίψη πού θά τῆς προκαλοῦσαν, για­­τί θεωροῦσε ὅτι ὁ χωρισμός της ἀπό τόν Χριστό καί ἡ στέρηση τῆς ἀγάπης του εἶναι πολύ πιό ὀδυνη­ρά, πολύ πιό δυσάρεστα ἀπό τά βα­σανιστήρια καί τόν θάνατο.

Καί ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ πιό ἰσχυρός δεσμός, εἶναι ἡ πιό με­γάλη δύνα­μη πού διαθέτει ὁ ἄν­θρω­πος καί τόν συνέχει καί τόν ἐνισχύει καί τοῦ δίδει δύναμη, ὥστε νά μπορεῖ νά ὑπερβαίνει καί νά νικᾶ τά πάντα, ἀκόμη καί τό μαρτύριο καί τόν θάνατο.

Καί αὐτή τήν ἀγά­πη τῆς ἁγίας Κυριακῆς τῆς τήν ἀνταπέδωσε καί ὁ Χρι­στός, ὁ ὁποῖος τήν κάλεσε κο­ντά του, λίγο πρίν τό ξίφος τοῦ δημίου τῆς ἀφαιρέσει τή ζωή, γιά νά τῆς χαρίσει τή δόξα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, αὐτήν πού ἔχει ἑτοιμάσει σέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τόν ὁμο­λογοῦν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώ­πων καί δέν θέλουν νά χωρισθοῦν γιά κανένα λόγο καί γιά καμία τιμή καί δόξα ἀπό τήν ἀγάπη του.

Aὐτή τήν ἀγάπη πού ἔθελγε τήν ψυχή τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁγίων μαρτύρων καί τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἄς ζηλώσουμε καί ἐμεῖς. Γιατί αὐ­τή τήν ἀγάπη περιμένει καί ἀπό μᾶς ὁ Χριστός καί αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη πού τοῦ ἀξίζει, καθώς καί Ἐκεῖνος μᾶς ἀγά­πησε τόσο πολύ, ὥστε ἦλθε στή γῆ, ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς καί σταυρώθηκε γιά τή σω­­τηρία μας.

Δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά μαρτυρή­σουμε. Δέν ζητᾶ νά θυσιάσουμε τή ζωή μας. Ζητᾶ νά τοῦ δείξουμε τήν ἀγάπη μας τηρώντας τίς ἐν­το­λές καί τό θέλημά του.

«Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγα­πῶν με», λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Διότι, ὅπως, ὅταν ἀγαποῦμε ἕναν ἄν­θρωπο, θέλουμε νά κάνουμε ὅ,τι μᾶς λέει γιά νά τόν εὐχα­ρι­στοῦμε καί νά τόν χα­ρο­ποιοῦμε μέ τήν ὑπακοή μας, τό ἴδιο ἰσχύει κατά μείζονα λόγο γιά τόν Χριστό, τοῦ ὁποίου οἱ ἐντολές δέν εἶναι ὁ λόγος ἑνός ἀνθρώπου, ἔστω καί ἀγαπητοῦ, ἀλλά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού θέλει μέ τίς ἐντολές του νά μᾶς βοηθήσει νά κερδίσουμε τή σωτηρία.

Καί γι᾽ αὐτό ὁ Χριστός βεβαιώνει ὅτι ὅσοι τηροῦν τίς ἐντολές του, ἀποδεικνύοντας μέ τόν τρόπο αὐ­τό τήν ἀγάπη τους, αὐτοί θά ἀπο­λαύσουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν τό πρό­σω­πο του.

Αὐτή τή θεία ἀγάπη καί τή θέα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀπο­λαμβάνει καί ἡ ἁγία μεγαλομάρ­τυς Κυριακή εἰς ἐκπλήρωση τοῦ πόθου καί τῆς ἀγάπης της γιά τόν Χριστό, καί αὐτή τήν ἀγάπη κα­λού­μεθα ἀπό τόν Χριστό νά ζή­σου­με καί ἐμεῖς.

Ἄς μήν ἀπεμπολήσουμε αὐτή τήν προσφορά καί αὐτή τή δωρεά τοῦ Χρι­στοῦ, ἀλλά ἄς μιμηθοῦμε τό πα­ρά­δειγμα τῆς ἁγίας Κυρια­κῆς, πού ἤλθαμε γιά νά τιμήσουμε ἀπόψε ἐδῶ στήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή της· ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῆς δικῆς της ἀγά­πης, ὥστε καί διά τῶν πρε­σβει­ῶν της νά τήν ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς καί στή γῆ καί πολύ περισ­σότερο αἰώνια στόν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου πο­ρεύθηκε σήμερα καί ἡ μακα­ριστή Γερόντισσα Φιλοθέη, τήν ὁποία, ἀφοῦ ἐπί πολλές δεκαετίες δια­κόνησε τήν ἁγία Κυριακή, ἐδῶ στό μοναστήρι της τό ὁποῖο δημιούρ­γησε, τήν κάλεσε ἡ ἁγία γιά νά ἑορτάσει κοντά της τήν παμφαῆ μνήμη της, παρισταμένη καί νοερά ἀνάμεσά μας στήν ἱερά πανήγυρη τῆς Μονῆς της καί χαίρουσα γιά τήν εὐλάβεια τῶν προσκυνητῶν της πρός τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή.