Γράφει ο Γρηγόρης Γιοβανόπουλος
Στις 1-5-2014 δημοσιεύεται το παρακάτω κείμενο καθώς κυκλοφορεί κάποιο εθνομηδενιστικό κείμενο που ουσιαστικά λοιδορεί την ελληνική επανάσταση και τους πρωταγωνιστές της.
Σήμερα και ενώ μαίνεται η πολεμική της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα ενάντια στη χώρα μας και την Κύπρο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρουσιάζονται κείμενα που αμφισβητούν την ιδέα της ελληνικής επανάστασης και με «νόημα» υπαινίσσονται ούτε λίγο ούτε πολύ πως ότι μαθαίνουμε είναι περίπου ψέματα και θα έπρεπε να διδάσκουμε στα σχολεία την «αλήθεια» (ποια άραγε;). Λοιδορούνται ήρωες όπως ο Κολοκοτρώνης (ονομάζεται φατριαστής, υπεύθυνος για τους εμφυλίους πολέμους), ο Καραϊσκάκης (πρόσφατα θεωρήθηκε σεξιστής), ο Φώτος Τζαβέλλας (ήταν κάτι σαν προδότης, φιλοχρήματος, μωροφιλόδοξος , διπρόσωπος),οι Σουλιώτες ήταν «λήσταρχοι» , οι Σουλιώτισσες «συνωστίστηκαν στο Ζάλογγο, ή κατά άλλη «Ιστορικό» δεν πήδησαν ποτέ από το βράχο και η σχετική ιστορία είναι ένας «εθνικός μύθος».
Ας θυμηθούμε λοιπόν…………..
Η «ΑΛΗΘΕΙΑ» ΓΙΑ ΤΟ ‘21
Ανήμερα της επετείου της εθνικής παλιγγενεσίας δημοσιεύτηκε από Έλληνα συγγραφέα, φιλόσοφο, διαφημιστή (και άλλα πολλά), κείμενο αγωνίας για το αν τα παιδιά μας , η μαθητιώσα νεολαία δηλαδή , θα μάθει επιτέλους την αλήθεια για την επανάσταση του 1821.
Για να δώσει λοιπόν δείγμα του τι θα πρέπει (κατ’ αυτόν) να μάθουν τα παιδιά λέγει εν ολίγοις στο άρθρο του.
– Η επανάσταση δεν ήταν επανάσταση, αλλά εμφύλιος πόλεμος.
-Οι κλέφτες και οι Αρματολοί ήταν μισθοφόροι και πλιατσικολόγοι
– Η Εκκλησία πολέμησε την επανάσταση
– Η επανάσταση απέτυχε παταγωδώς.
– Ο Κολοκοτρώνης ήταν κάτι σαν εγκληματίας πολέμου καθώς αφενός έσωσε τους Τουρκαλβανούς και αφετέρου έκανε “εθνοκάθαρση” με τους Τούρκους της Τριπολιτσάς.
-Έγιναν θηριωδίες στην επανάσταση και κυρίως κατά την πτώση της Τριπολιτσάς
– Ο Καποδίστριας, ο Κοραής και άλλοι δεν υποστήριξαν ποτέ την επανάσταση.
– Την επανάσταση δεν έκαναν Έλληνες αλλά Αλβανοί.
-Την ελευθερία μας δεν την οφείλουμε στον αγώνα των Ελλήνων , αλλά στις μεγάλες δυνάμεις και στη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Δεν ξέρω αν θα πετυχαίναμε κάτι καλύτερο μακροπρόθεσμα από μια τέτοια διδασκαλία , αλλά μπορώ να φανταστώ την απογοήτευση που θα ένιωθαν οι μαθητές μας ακούγοντας αυτήν την «κατ αυτόν» απόλυτη αλήθεια.
Ας δούμε όμως αν τα πράγματα ήταν έτσι… ή κάπως έτσι , ας δούμε τι λένε τα σχολικά μας βιβλία , τι λένε τα τουρκικά σχολικά βιβλία , τι συνέβη σε παρόμοιες καταστάσεις και τι στάση κράτησαν άλλοι λαοί τους οποίους ορισμένοι θεωρούν ως πρότυπα για μίμηση.
Βέβαια η διδασκαλία της Ιστορίας πάντοτε είχε την ιδιαίτερη προσοχή της εκπαιδευτικής πολιτικής μιας χώρας , καθώς μέσα από το μάθημα αυτό κάθε λαός επιδιώκει να δικαιώσει το παρελθόν του και να διαπαιδαγωγήσει τους νέους με τα παραδείγματα του ενδόξου παρελθόντος από το οποίο απουσιάζουν, τα σφάλματα , οι ευθύνες , οι ακρότητες , οι ήττες. Όσο βέβαια επικίνδυνη είναι η απολυτότητα της ιστορικής αλήθειας , άλλο τόσο επικίνδυνος είναι ο σχετικισμός και ο σκεπτικισμός στην ιστορική σκέψη . Το εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας έχει συγκεκριμένους στόχους και τα σχολικά εγχειρίδια κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αλλά, μιας και όλα αυτά ως θεωρητικά μπορεί να είναι λίγο βαρετά στον απλό αναγνώστη ,ας πάμε στα γεγονότα από τα οποία θα μπορέσουμε να κρίνουμε κατά πόσο ανταποκρίνονται στην αλήθεια οι ισχυρισμοί του αρθρογράφου.
Το όνειρο της απελευθέρωσης του σκλαβωμένου γένους των Ελλήνων γεννήθηκε την επόμενη της αποφράδας μέρας της Άλωσης και εκατοντάδες λόγιοι, πολεμιστές , έμποροι , Αστοί, απόγονοι αριστοκρατικών οικογενειών του Βυζαντίου προσπάθησαν κυρίως ανεπιτυχώς να οργανώσουν την επιχείρηση ανάστασης του γένους.
Οι παλαιότερες απόπειρες του Κροκόνδειλου Κλαδά , του Διονύσιου του Φιλόσοφου απέτυχαν και πνίγηκαν στο αίμα. Αργότερα από το 1700 περίπου κάποιος Στέφανος Σεραφείμ που συνελήφθη στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας ομολόγησε πως οι επιστολές που βρέθηκαν στο σπίτι του ήταν « ορκοδοσίαι εκείνων οίτινες δι’ εμού ορκίσθησαν να είνε πιστοί τω ημετέρω έθνει και ευνοϊκώς διακείμενοι τη απελευθερώσει της πατρώας χώρας και θρησκείας».
Πιο ύστερα Το 1809 ιδρύεται στο Παρίσι το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» από τον Θεσσαλονικέα λόγιο Γρηγόριο Ζαλύκη, το 1813 Ιδρύεται η «Φιλόμουσος Εταιρεία» και παρόμοια μυστική οργάνωση ήταν η “Εταιρεία του Φοίνικος” της οποίας μέλη ήταν ορισμένοι από τους ιδρυτές της φιλικής Εταιρείας.
Βέβαια οι «φιλήσυχοι» αστοί, έμποροι ή λόγιοι σίγουρα δεν θα μπορούσαν να διώξουν τον κατακτητή με ποιήματα, τραγούδια , δωράκια και διάφορα τέτοια μελιστάλαχτα και γοητευτικά λογύδρια. Χρειαζόταν κυρίως οι άνθρωποι των όπλων και αυτοί βέβαια δεν ήταν κάποιοι ονειροπόλοι των σαλονιών. Ο νοών νοείτω.
Όσο για την περιβόητη πολεμική της εκκλησίας προς την Επανάσταση μόνο αφελής πρέπει να είναι κανείς για να μην καταλαβαίνει αυτό που βεβαιώνουν οι ίδιοι Τούρκοι ιστορικοί.
Ο Αχμέτ Δζεβδέτ μπέης στο έργο του «Ιστορία της Τουρκίας» των ετών 1773- 1826 το οποίο γνωρίσαμε χάρη στη μνημειώδη εργασία του Νικηφ. Μοσχόπουλου « Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως κατά τους Τούρκους ιστοριογράφους», αναφέρει σχετικά: «Κατά την γνώμην κύκλων τινών ,οι αφορισμοί και οι κατάραι του Πατριάρχου, όστις ήτο μέλος της Φιλικής εταιρείας, απέβλεπον απλώς εις το να συγκαλείψουν τας κακάς προθέσεις του Πατριαρχείου ( εννοείται κακάς για τους Τούρκους) , άλλοι όμως είχον την γνώμην ότι αφού η Τουρκική κυβέρνησις επληροφορήθη πλέον τα συμβάντα και ήρχισεν αυστηράς ερευνας και αφού εγνώσθη ότι η Ρωσία διεκύρηξεν , ότι αποκυρρήτει το κίνημα , και επομένως επήλθεν κλονισμός εις το ηθικόν της Εταιρείας , ο Πατριάρχης απελπισθείς , εθέλησεν να προλάβει το κίνημα και να αλλάξει πολιτικήν. Ίσως μάλιστα να κατελήφθη υπό είδους τινός μετανοίας . Πάντως συνετέλεσεν εις το να σωθεί η ζωή των Χριστιανών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας».
Ας πάμε τώρα στις βιαιοπραγίες κατά την διάρκεια της Επανάστασης και τις σφαγές στην Τριπολιτσά. Είναι σίγουρο πως όχι μόνο κατά την πτώση της Τριπολιτσάς αλλά και αλλού έγιναν πράξεις βίας, αντεκδίκησης και ανείπωτης αγριότητας. Ούτε οι αγωνιστές στα απομνημονεύματά τους , ούτε οι ιστορικοί της Επανάστασης τα αποσιωπούν . Αντιθέτως αναφέρονται σ’ αυτά ακόμη και με χλευαστικό τρόπο.
Ο Μιχαήλ Οικονόμου γράφει:
«Εις τε τα μέρη ταυτα και εντός της πόλεως εις τας οδούς και αυλάς , επί πολλάς τίνας ημέρας έκειντο τα πτώματα άταφα μένοντα και θέαμα οικτρόν και ελεεινόν (ικανοποιούν άλλως το πνεύμα της εθνικής εκδικήσεως) .
Ο Ιω. Φιλήμων γράφει: Καταδικάζουσιν ίσως τίνες την διαγωγήν των Ελλήνων, ως υπερβάσαν εν ταύτη τη περιστάσηει τα όρια της εκδικήσεως και προχωρήσασαν μέχρι απανθρωπίας. Ουδείς αρνείται το κακόν και ημεις απέχομεν πάσης υπερασπίσεως επί της ουσίας. Αλλ’ υπηρξε ποτέ επανάστασις κατά εξουσίας τυραννικής , και ταύτης αλλοεθνούς , αλλοθρήσκου και αλλογλώσσου μη συνοδευθείας μεθ’ όλων των σκληρών χαρακτήρων και των συνεπειών εκείνων , οιας προκαλούσι τας μεν φυσει , τας δε εκ περιστάσεων απροόπτων , τα παθήματα του παρελθόντος και η ανάγκη του παρόντος;»
Όσο για την διάσωση των Τουρκαλβανών ήταν πολιτική και στρατηγική κίνηση του Κολοκοτρώνη και αποδυναμώσει τον εχθρό από το πιο αξιόμαχο τμήμα του.
Τους συνόδευσε ο ίδιος ως όμηρος δίνοντας την περίφημη «μπέσα» και όταν κάποιοι Έλληνες (άτακτοι όπως όλο το στράτευμα που πολιορκούσε την Τριπολιτσά) προσπάθησαν να τους χτυπήσουν τους είπε: « Αν θέτε να βαρέσετε τους Αρβανίτες, εμένα πριν να σκοτώσετε. Ειδεμή και είμαι ζωντανός , όποιος πρωτορίξει εκείνονε σκοτώνω πρώτον.»
Ας δούμε όμως τι έγραφε σε προκήρυξη του τη σύγχρονη εποχή ο Ρώσος Στρατάρχης Γκεόρκι Ζούκωφ λίγο πριν την τελική επίθεση κατά του Βερολίνου. (βρισκόμαστε στο 1944 βέβαια και όχι στο 1821): «Σοβιετικέ στρατιώτη , εκδικήσου! Δείξε τέτοια συμπεριφορά , ώστε όχι μόνον οι σημερινοί Γερμανοί αλλά και οι μακρινοί απόγονοί τους να τρέμουν , όταν θα σε θυμούνται. Κάθετί που ανήκει στον Γερμανό είναι δικό σου . Σοβιετικέ στρατιώτη , κλείσε την καρδιά σου σε κάθε αίσθημα οίκτου».
Ο Ηλίας Έρενμπουργκ στην «Πράβδα» συμπλήρωνε: «Στρατιώτες του ερυθρού στρατού σκοτώστε, σκοτώστε. Στη γερμανική φυλή δεν υπάρχει τίποτε καλό. Ακολουθήστε τις παραινέσεις του συντρόφου Στάλιν. Σκοτώστε για πάντα το φασιστικό θηρίο μέσα στη φωλιά του ! Βιάστε τις Γερμανίδες και ταπεινώσατε τη φυλετική υπερηφάνειά τους . Σκοτώστε , σκοτώστε ένδοξοι στρατιώτες του ερυθρού στρατού».
Φανταστείτε λοιπόν αφού τέτοιες εντολές δίνονταν σε ένα πειθαρχημένο στράτευμα στα μέσα του 20ου αιώνα , τι μπορούσε να διαδραματίζεται στα άτακτα και απειθάρχητα σώματα των πολιορκητών της Τριπολιτσάς.
Όσο για τις βιαιοπραγίες των Τούρκων ο Κυριάκος Σιμόπουλος αναφέρει τις μαρτυρίες πολλών ξένων που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Ένας από αυτούς ο Άγγλος ιερέας R. Wallsh αναφέρει σχετικά: « Είδε να γυμνώνουν εντελώς έναν Έλληνα και να τον κρεμούν ανάποδα . Σ’αυτή τη θέση τον χτυπούσαν με κοντοράβδια ώσπου τον άφηναν αναίσθητο ή νεκρό.
Είδε να εφαρμόζουν στο μέτωπο Έλληνα κρατουμένου ένα στεφάνι και να το συμπιέζουν βιδώνοντάς το σιγά-σιγά πάνω στα μηνίγγια. Στο τέλος τα μάτια του θύματος έβγαιναν έξω από τις κόχες.
« ¨Όταν οι Τούρκοι ήθελαν να επιχειρήσουν κάτι ιδιαίτερα προσβλητικό εναντίον των Ελλήνων χρησιμοποιούσαν Εβραίους….
Ο Johan W. Aug. Streit γράφει « εκείνο το πρωινό γύρω στα 4.000 πτώματα` και των δύο φύλων , κεφάλια , πόδια κείτονταν στους δρόμους της Πόλης».
Αφήστε μια απάντηση