Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι λείπεις
Πως με άφησες στο έλεος της λύπης
Κι από τότε που’χεις φύγει μακριά μου
Δεν μπορώ να συμμαζέψω την καρδιά μου
Ήσουνα σπουδαίος οικογενειάρχης
Των φτωχών και αδυνάτων ο προστάτης
Της παρέας η ψυχή κι ο αρχηγός της
Της φιλίας εραστής και οπαδός της
Είχες τόση αδυναμία στα παιδιά σου
Τη γυναίκα σου στο θρόνο της καρδιάς σου
Ζούσες όμορφα μ΄αυτούς που αγαπούσες
Και χατήρι σε κανέναν δεν χαλούσες
Σε διέκρινε φιλότιμο και μπέσα
Στην καρδούλα σου χωρούσαν όλοι μέσα
Το καλό σε όλους ήξερες να κάνεις
Και δεν ήθελες κανέναν να πικράνεις
Όμως τώρα που δεν είσαι πια κοντά μας
Είσαι ολάνοιχτη πληγή μες την καρδιά μας
Ένας κύκλος που δεν έπρεπε να κλείσει
Κι ένα όνειρο που δεν μπορεί να σβήσει
Η αδελφή σου.
Αφιερωμένο στη μνήμη του πολυαγαπημένου μου αδελφού Δημητρίου Μακρή για τα τρία χρόνια που λείπει από κοντά μας.
Ουρανία Μακρή
Αφήστε μια απάντηση