Γράφει ο Γιάννης Μοσχόπουλος
Η εκδικητική μανία των Τούρκων δεν σταμάτησε στην ισοπέδωση της Νάουσας, αλλά επεκτάθηκε και σ’ ολόκληρη τη γύρω περιοχή. Τουρκικά αποσπάσματα ξεχύθηκαν στα γύρω χωριά ανεξαρτήτως της συμμετοχής τους ή μη στην επανάσταση, σκότωναν όσους από τους κατοίκους τους βρίσκονταν ακόμη εκεί, τα λεηλατούσαν και τα έκαιγαν. Την ίδια τύχη με τα χωριά είχαν πολλά μοναστήρια και εκκλησίες. Tότε άρπαξαν και το ασημένιο θυμιατό από το ναό του Αγίου Γεωργίου Τριχοβίστας. [Βρέθηκε τελικά στο χωριό Πορτίτσα Καρδίτσας κι αν δεν εμπόδιζαν οι ισχύοντες υγειονομικοί περιορισμοί ήταν όλα έτοιμα να έρθει πίσω στο Καμποχώρι φέτος του Αγίου Γεωργίου].
Επίσης ο Ν. Κασομούλης αναφέρει ότι κάηκαν όλα τα χωριά του κάμπου και των ακρωρειών της Βέροιας ως τα Βοδενά.
«Έπειτα από 9 ή 10 ημέρας […] είδομεν ένα εσπέρας καιγόμενα όλα τα χωρία του κάμπου και των ακρωρείων από την Βέροιαν ως και τα Βοδενά».
«Επυρπολούντο το ένα μετά το άλλο τα χωριά του Ρουμλουκιού, και καθόλην την έκτασιν από Βεροίας μέχρι της Εδέσσης, παντελής δε καταστροφή και ερήμωση είχε εξαπολυθεί εναντίον των χριστιανών της περιφέρειας εκείνης».
Σ’ εκείνες τις καταστροφές χωριών και στις συλλήψεις γυναικών για τα σκλαβοπάζαρα, αναφέρεται καθαρά το παρακάτω ρουμλουκιώτικο τραγούδι:
«Μας χάλασαν, μάνα μ’, μας πάτησαν
τρία κιφαλουχώρια, μά τον ουρανό, κορμί που τυραννώ,
Δεν τό ‘λπιζα, μάνα μ’, δεν τό ‘λπιζα
στους Τούρκους να δοθώ, μά τον ουρανό, κορμί που τυραννώ,
Kάηκαν τότε πολλά μοναστήρια του καζά Βεροίας. Ενθύμηση σε εκκλησιαστικό βιβλίο του Aγίου Γεωργίου Κολινδρού αναφέρει:
«1822, Μαρτίου: κα: την μεγάλη πέμπτη έκαυσαν το ιερόν μοναστήριον του / Τιμίου προδρόμου της σκήτεως Βερροί(ας), καί τα λοιπά όλα τα μοναστήρια. / μετά έκαυσαν και την νάουσαν. Εφονεύθησαν πολύ άνθρωποι / και εχμαλωτήσθησαν, εχάλασαν και από την / Βέρροιαν πολλούς όσον και από έξοδα τόσον και / από σφαγήν, έγινε μεγάλος θρήνος και διογμός εις τους χριστιανούς από τους οθομανούς.».
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ
Αφήστε μια απάντηση